บทที่ 778

เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เปิดเปลือกตาขึ้นเป็นรอยแคบๆ มองเวินเอ๋อหว่านแวบหนึ่ง

“ต้า... ต้าเป่าเป้ย...”

พูดจบ เขาก็หลับตาลงแล้วหลับไปอีกครั้ง

เขาง่วงมาก เหนื่อยมาก เจ็บมาก ไม่มีแรงเลยสักนิด

“อยู่ค่ะ หนูอยู่นี่” เวินเอ๋อหว่านตอบ “ลูกนอนพักผ่อนให้ดีนะ ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว หนูปลอดภัยแล้ว ลูกก็เหมือนกัน...